MAYA EMPRENDE O VÓ

MAYA EMPRENDE O VÓ
Maya, a abella da infancia de mamás e papás, a nosa MASCOTA

viernes, 18 de diciembre de 2015

Saída a San Antón e ao Museo de arte contemporánea

As dúas saídas deste trimestre foron moi seguidiñas...

Unha foi ao Castelo de San Antón, logo de que Cabaciñas nos convidara a velo a través doutra das súas cartas, e sobre todo coa xenerosa aportación dos papás, sempre dispostos a aportar o seu graniño para pagar a entrada e o bus.

A verdade que xa ibamos sabendo moitas cousas, pois moitos xa foran con papis a acstelos, e os coñecementos de vida, foron aparecendo.




Aquí a nosa entrada ao castelo, xuntiños e de dous en dous...

A nosa xenerosa profe Ruth, sempre disposta a botarnos unha man, e profe Montse

E aquí comezamos a escoitar á profe Rosa, unha das profes expertas do Castelo, quen nos vai explcando con moita paciencia cousas deste emblemático lugar coruñes. 


 A entrada na garita de guardia foi un dos TOP 3 da visita. Todos quixeron entrar !

E isto que parece a lareira da casa dos avós e bisavós, non é tal. Son nin mais nin menos que as letrinas do castelo! Moito se reiron ao escoitas que as cacas marchaban flotando mar adentro, xa que caían directas á auga. E é que todo o escatolóxico a estas idades, pois "mola" moito ...

De paseo polo castelo ..disfrutando dun inesperado sol de novembro 

empezan a aparecer cousas fascinantes: as espadas .....

as armaduras! Mirade Martina como a sinala !!

Todo nos provoca curiosidades...

e miradas a tódolos sitios! 

Ata que chegamos ao Patio de Armas, onde os xogos e as sorpresas non pararían...

A profe Rosa con moito coidadiño nos deixou subir de 4 en 4 e disfrutar das preciosas paisaxes marinas que se contemplan tende as almenas do castelo

un dos momentos máis graciosos ocorreu mentres a profe Miry precisou de "ir ao baño". A profe Rosa ensinoulles aos nenos o pozo do castelo, e insinuou que era un tanto misterioso, que se berrabas, alguen sempre contestaba dende abaixo...

E todos comezaron a berrar: Olaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa, olaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa, hai alguen aí, olaaaaaaaaaaaa
De súpeto escoitouse:- Quienes soooooooooooooooooois ? Decidle de que clase sois, dijo la profe Rosa. Somos la clase de las ABELLAS ....Ah ! yo os conozcoooooooooooooo, a veces voy por vuestra clase y dejo huellas verdes ...... ¿CABACIÑAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAS ?
Pronto apareció profe Miry, muy asustada. Dijo que tuvo que salir rápido del baño, porque escuchaba voces raras que salían de las mazmorras. Ahi me dijeron que escucharan a Cabaciñas desde el pozo....  

La fascinacion fue impresionante cuando la profe Rosa nos llevó a visitar a la mujer más antigua de Coruña, que es esta a la que Miguel mira con tanta curiosidad. De paso, aprovechamos para hablar  de nuestro cuerpo, y señalar la parte del cuerpo que Martín Rodríguez se rompió en verano.... Nadie tuvo miedo al esqueleto. 

Y por fin.... visita a las mazmorras ... de donde provenían aquellas voces....

Quien nos hablaría desde allí ?



Y aquí la profe Rosa, ya acabando la visita, nos enseña muchas cosas de piedra, como tumbas, escudos...todo muy bien cuidado. Nos cruzamos durante la visita varias veces con turistas británicos que venían en un crucero.  HOW CUTE !! (que lindos) les decían...HOW LOVELY (que encantadores) ... HOW OLD ARE THEY ? Cuantos añitos tienen ? Se sorprendían de lo bien que iban en fila observando todo.... 

otro momentazo nos lo dio Nai, cuando la profe Rosa nos enseñó los escudos de ciertos caballeros. Abraza a Marco y dice:- Es que Marco es tambien  un caballero...y lo abraza así ! Vaya dos ! vaya 24 !

Y aquí que apareció algo ....otra pista de calabaciñas !!!  Profe Rosa nos contó que por la mañana merodeara por el castillo un señor con unas pintas un tanto raras ... Y todos dijeron ya: CABACIÑAS! Alli nos dio un trozo de un puzzle que aun no hemos completado. Necesitamos al resto de las clases para saber donde encontrar la famosa llave que nos tiene a todos locos, y que no, no es la de Dani....

Aquí estamos con nuestra pista. Se la lleva la profe Miry para clase !

y una fotito de recuerdo con la profe Ruth...aunque ya nos espera el bus...y alguna que otra cabezadita que alguno/ a siempre se hecha hasta llegar al cole...

Y llega el dia de visitar el MAC .....

Cuantas preguntas .... ¿Estará la profe Carmen como el año pasado? ¿Y su hija Cornelia? Volverá a portarse tan mal como el curso pasado ? Y Nolberto y Alberto?

La verdad que cuando llegamos, a Carmen le hizo mucha ilusion que nos acordáramos de su nombre. SOY FAMOSA!! - nos dijo. Y es que las abejas nos alimentamos de jalea real, que nutre mucho las neuronas para fortalecer la memoria!




Hola de nuevo, profe Carmen! 

Menuda sopresa este lienzo ! Se parece al tronco de otoño que pintamos en el cole !! 

Pero qué es eso con luz que se ve al fondo? Hay alguna que ya pone mala cara. Tranquilos chicos! Dice la profe Carmen! 

Pero que es eso? Un señor durmiendo en el MAC ?? SEÑOOOOR! DESPIERTE! AH ! Que es una escultura ? De plástico ademas? Pero si parece real ! y está enfadadísimo !! Ha descolocando él esa persiana de luces? 


Y aquí atendemos al vídeo de una chica que danza en la arena de un desierto. Parece que está triste, baila algo melacólico, quizás porque echa de menos su casa ....

Ahora la prota es Alba, que va a hacer una impresión a dos caras de su dedo ...¡ Quieren hacer un molde del dedo de nuestra Alba !


Aqui la profe Carmen habla con sus ayudantes. AL parecer hubo un problema, ya que una de ella se ha comido todo el chocolate del MAC y ya no pueden hacer el molde del dedo de Alba con choco.... ¡Qué se le va a hacer ! lo van a hacer con otro material !

Pero son unas chicas muy simpáticas, y con estos ojos que se mueven en esa tele, les ayudamos a montar una cara! Que divertido !

El momentazo de la mañana nos lo dieron Laurita Ramos, Zaira y Martina. Con dos cámaras, lo que hicieron fue poner las piernas de Zaira en el cuepo de Laura, y al reves. No se aprecia mucho, pero se ve en esa "tele" central. Lo simpático fue que sonaba una música, y Martina era quien daba las instrucciones de como se moverían... Fue muy gracioso! Y es que las salidas tambien ayudan a ver otros espacios de creación de vuestros hijos e hijas. Estas tres! sencillamente genial! Buscad en el pincho de Navidad el mini video !!

aquí todos esperando turno para ir a la máquina cambiadora de cuerpos...

y aquí otro grupo... aunque les dio más vergüenza que al trio de arriba. Dificil superarlas !!


Y así, una vez más, otra aventura de excursion a Coruña.

¡ Hasta las siguientes !

No hay comentarios:

Publicar un comentario

Nota: solo los miembros de este blog pueden publicar comentarios.