MAYA EMPRENDE O VÓ

MAYA EMPRENDE O VÓ
Maya, a abella da infancia de mamás e papás, a nosa MASCOTA

viernes, 18 de diciembre de 2015

un fallo de cansancio...

Os dije que estaria hoy a las 3. Ha habido un fallo en la programacion ...pero aquí teneis las publicaciones y mi homenaje a Ruth.

GRACIAS A TODOS POR VUESTRO APOYO, VUESTROS CORREOS, VUESTROS DETALLES.HOY HA SIDO UN DIA DE LOCOS Y NO HE RESPONDIDO CASI...PERO SE ME HAN VENIDO LAS LAGRIMAS A LOS OJOS. GRACIAS A ELLO, RUTH TAMBIEN SE LLEVA DE LECCION QUE UN GRUPO DE PAPAS ACTIVOS Y COMPRENSIVOS CON LA LABOR DOCENTE ...RESPETUOSOS, PACIENTES Y QUE CREAN EN NOSOTROS A TRAVES DE SUS HIJOS, ES LA GARANTÍA DE NUESTRA FUERZA PROFESIONAL.

FELIZ AÑO A TODOS... Y DE CORAZON...SOIS UNO DE MIS MEJORES REGALOS DE 2016....

UN BESO A TODOS

MIRYAM

No es fácil decir Adios, mejor HASTA SIEMPRE QUE QUIERAS ...

Querida Ruth: 


Esta entrada especial es para tí, que tras las vacaciones de Navidad ya no volverás a estar día tras día en clase con nosotros, pero sí en nuestros corazones, siempre, porque una buena profe se acuerda toda la vida.

Qué rápido pasa un trimestre, "¿a que sí?" (típica de Matina) . Ruth empezó el curso con nosotros, el mismo día 10 de septiembre, y vio a vuestros hijos progresar y ver el tremendo cambio que un grupo de alumnos es capaz de dar tras un parón tan significativo como el verano.

Cuando veo a Ruth, me acuerda mucho a mí, ya que todos pasamos por esa experiencia de "hacer practicas"en los años de facultad. Evidentemente, todo lo que aprendemos en la carrera ayuda mucho, pero la vida del día al día en el aula, te ayuda a comprender corrientes pedagógicas diferentes, estadios evolutivos en los niños, buscar razones por las cuales hacen algunas cosas, e incluso analizar lo que no son capaces de hacer...y así, cien mil cosas más.  

A veces creo que aquellos que amamos esta profesión, la amamos desde muy pronto, desde que se te enciende la chispa de la curiosidad y de la creatividad por los pasillos de la facultad, con tus compañeros, cuando elocubras sobre como quisieras un sistema educativo de calidad, público, igualitario, con numerosos recursos, con metodologías renovadas, con el fin de ayudar a crecer generaciones y generaciones de niños, que luego de adultos sean adultos sanos, con una autoestima y una imagen de sí mismos cabal y real, que la sociedad crea en sus potencialidades, en la diferencia, que sean creativos y que por ello les valoren, por su esfuerzo, que puedan vivir para trabajar y trabajar para vivir ... pero sobre todo, para que vivan libres, felices y en paz. ¿Es mucho pedir? yo creo que no,  es lo mínimo. 

Yo sé, igual que todas mis compañeras, lo que se cuece en las facultades de Educación. Se cuecen sueños ... Conocemos también que asumir esta profesión es vocacional y que para aquellos que la ejercemos con dignidad es un "modus vivendi". Forma parte de nuestro día a día, de nuestras vacaciones, puentes y festivos....No desconectamos mobiles de grupos de profes, seguimos organizando ideas sin niños, vamos por la calle y estamos alerta de cualquier cosa que nos motive a organizar una tarea y una actividad,  sufrimos la llamada "deformación profesional" desde la facultad, porque va en vena.... forma parte ya del ADN o chip de "profe".  Somos como niños, porque soñamos ...soñamos muchas cosas bellas que a veces no podemos alcanzar por falta de medios, y por qué no decirlo, de tiempo ... 

Y luego está lo más importante, y que compartimos todos aquellos profesionales que trabajamos con seres humanos,  que es la SENSIBILIDAD. 

Cuando trabajas con un niño, sientes muchas cosas, y guiar sus manos en cada trazo, cada pincelada, .... va directo al corazón. Cada frase que escuchas, cada progreso que ves, cada retroceso, lo sufres o lo disfrutras como tuyo propio, y lo sientes desde las prácticas de la Universidad. 

Aun me acuerdo  la primera vez que me vi delante de una clase en Practicas y noté que controlaba la situación, .... esas primeras veces que  te ganas el título de PROFE, por eso me gusta que me llamen PROFE MIRY, y ellos se acostumbraron a decir PROFE RUTH, porque es un título que se gana a través del respecto, la empatía y el cariño. Luego vienen los elogios de los niños que te llenan el alma, que te dan fuerzas para seguir en la profesión, un TE QUIERO PROFE, eres guapa, eres buena,  incluso, eres la mejor.... Y cuando ya son más grandes y se saben expresar de otra manera,  vives despedidas que te queman el corazón cuando te dicen o escriben: - Fuiste muy importante para mí, gracias por haberme entendido, gracias por enseñarme..... 

¡Que profesión tan bonita has escogido Profe Ruth!

Para nosotros, los profesores, nuestros alumnos siempre tienen la misma edad ...son eternos pequeñajos, promoción a promoción, hasta que los vas viendo crecer y recuerdas desde la nostalgia episodios graciosos, inteligentes, creativos... 

Vas a llorar muchas veces Ruth,  vas a llorar con una mezcla de tristeza y felicidad, porque sentirás que has hecho el trabajo lo mejor que has podido,  te sentirás orgullosa de tí, pero entristecerás porque 24, 25,  ..... jovenzuelos te habrán robado parte de tu alma. Y se volverá a cicatrizar con otra promo, y otra, y otra ...y así sucesivamente hasta jamás hacer callo.


Queridos papás y mamás, si alguna vez véis a esta chica, dadle das gracias, porque para mí ha sido un placer tenerla de COMPAÑERA. Yo he aprendido mucho de ella, y espero haber ofrecido lo mejor de mí cada día para poder aportarle algo. Ha cuidado de vuestros hijos como si fuera yo misma, los ha querido, mimado, enseñado, guiado ...ha cogido sus tiernas manitas para luego recibir las gracias, y muchos besos y abrazos piña. 

Ojalá el destino le dé una plaza pronto, porque el Sistema tiene garantizado con ella una buenísima profesional, que ha trabajado muchísimo con devoción, pasión y sentimiento, pero sobre todo que ha dejado una huella, que es la fragilidad hacia quien más falta le hacía, y eso la ennoblece muchísimo más. 


Las puertas de la clase de las abejas quedarán por siempre abiertas para esta MAESTRA, donde encontrará dulzura en cada reencuentro, y muchas sorpresas. 


La profe Ruth vuelve ya para finalizar sus estudios en la ESCUELA DE LA MAGIA, porque a pesar de lo que digan, y que nada en este mundo es perfecto, en Magisterio nos preparan para hacer magia con muy poco, como en HOWARDS .... pero tambien para soñar y luchar por mejorar. 


Decía Da Vinci que 


" Digno de compasión es el alumno que no aventaje a su maestro " 

Por el bien de ese bien que es la ESCUELA, deseo de corazón que me superes 1000 veces más

Suerte, mucha suerte.

Te queremos

Las abejas y la profe Miry

Hasta siempre 




UN FINAL DE TOLOS EN NADAL, AÍNDA QUEDA MOITO POR TRABALLAR...


Sen prisa pero sen pausa, ...non.....sen pausa pero sen prisa ...Non, tampouco ! este "fora do comun" mes de Nadal, con calor...vento raro, sen chover, con follas aínda nas árbores,  cóllenos case desprevenidos !! Case non nos deu tempo nin de percibir o cambio de estación. Xa explicamos que se trata da Terra, que está protestando por toda a cochinada que o ser humano bota ao aire , e que iso fai estar o tempo revolto. Un pouco difícil falar de neve, de Olaf... é o que toca por calendario, pero non por sensación térmica. 

A pesar diso, nós, as abellas, finalizamos con novembro o cadro de outono, cas follas caendo, porque bueno, aínda iso o percibimos no patio, onde seguimos a regalar ás profes ramiños de follas caídas. 


E así de soíños e co material a man, nos preparamos para pintar o verde do campo, e logo con bastonciños de algodon as follas ...xa veredes que chulo ao rematar o curso

Outra actividades simpatiquisima foi velos intentar escribir o nome ao máis puro Cervantes ! A Yago non lle sae nada mal. Seguimos así controlando o uso da pinza correctamente, Todo truco vale, os bastonciños, a pluma de paxaro... (do chino...tranquilos).

Versionando o cadro do Cabaleiro coa Man no peito...logo dunha sesion ligüística onde analizamos coa profe Ruth cores, a cara do señor , que cadramos todos que moi alegre non era ... 

Aqui a profe Ruth propuxo unha actividade de estimación cunha balanza feita por ela, con madeira. Mirade que chula! E así nos puxemos a pesar cousas de clase, e tamén a medir con pasos e coas nosas mans, e rexistralo con raíñas ! 

Aquí en casiña, o obradoiro vai ser de intentar facer unhas tazas de barro ! Daquela non bebian en cristal nos castelos...e a xente que vivia no patio de armas, adicábase a este tipo de traballo, para ter pratos e outros utensilios... Aló atrás en construs, intentarán facer dende un plano un castelo con pezas en 3 D, empregando prismas, cilindros, algunha ponte....

Tiven que rexistrar a cara de Lina nesta entrada. É super significativa. ¿A profe está de broma? Escribir con isto ? 

Proba superanda de Yago. Alba o mira ríndose, e Lina creo que xa pensando que sí se pode. 

Otra aventura será facer algo cunha pataca...ou PATACON, como dixemos na clase.... ¿qué será? 

As nosas portadas invernáis...dos nosos dedos estampados , e de novo os copiños coa técnica do bastonciño. A superficie empregamos o pincel, pero desta volta, golpeando as cerdas para facer outro efecto, e para fortalecer os braciños e as mans. 

Sorpresa da pataca !! Unha postal ? a onde irá? Cando traballo...sobre todo escribir as direccións como valentes nos sobres ! Bravos chicos ! O carteiro do pobo vai estar moi contento con vós ! 

Mirade que adianto nos fai Roi das árbores ...

E isto seguro que xa sabedes o que son...porque de seguro que xa colaborastes coa postal solidaria do Concello . Quedaron super bonitas !! De novo co bastonciño 

Mirade Daniela que concentrada estaba facéndoa ! 





















E así...con moito traballiño, chegamos ao remate, á traca final ...


Aquí podedes ver un obradoiro de recorte de xoguetes, e é que os Reis están a piques de chegar á escola !

Frozen, Peppa Pig,  patrulla canina, tractores, globos terrestres, telescopios, pasapalabra.... Algúns verdadeiramente sorprendentes !

E chegou o día, o dia 17 de Nadal... Cerramos os ollos coa nosa carta pechada ....

Imaxinamos o que queremos que nos traian, e ademáis de levar os recortes dentro, se dalgo nos olvidamos ....

Como son tan tan magos, vannos a ler a mente a través da nosa carta. Queridos REYES... Yo quiero .....

Cartas arriba ! Nos marchamos al gimnasio a verlos !!! 

Unha carta a cambio duns carameliños ..sen nervios e sen choros. 

Y la foto con SS.MM los reyes Magos de Oriente... Algunos no podían evitar mirar hacia atrás 

FELIZ NAVIDAD                                BO NADAL                    MERRY CHRISTMAS 






















NESTE ANO QUE CHEGA, DESEXAMOS SEMPRE VOLVER A DESPRENDER TANTO CARIÑO E AMOR COMA SEMPRE



SOMOS A ESPERANZA DUN MUNDO XUSTO E NOBLE, ONDE A CONVIVENCIA NUN MUNDO SOLIDARIO E EN PAZ SEXA A ESTRELA  QUE NOS GUÍE 







A porta da clase das abellas  cérrase para rematar un ano cheo de cambios positivos, de alegría, de penas, de amor, de comprensión, de aprendizaxe individual e colectiva ... pero con soños

Soños que se abrirán en 2016 como portas ... coma sendeiros aínda descoñecidos ... e fiestras abertas para respirar aire novo e aire de esperanza, como cada ano que comeza tras as 12 badaladas da Porta do Sol ....



2016 .... un ano para mirar horizontes novos a través das fiestras máis preciadas,  
que son os nosos ollos, 

e sobre todo, a través dos ollos dun neno ou dunha nena, onde todo é posible.


FELIZ         NAVIDAD               Y           FELIZ       AÑO      NUEVO     2016 



KEEP     CALM

Y QUE LA FUERZA NOS ACOMPAÑE 

Antes de 2015 rematar, todas as abellas, catro anos terán !!

Boas familias !! Si, sí...case non chegamos, e é que os finais de trimestre son de todo, menos tranquilos. Pero queda a débeda de informar como rematamos este primeiro longo tramo de inicios de "4 anos". 

Por aquí, na colmena, todo semella ir collendo forma. Pena do Nadal, porque agora os cambios son moi grandes se comparamos o acontecido dende setembro, e claro... agora ven un descanso prolongado, pero xustificado, porque as pilas tamen van agotadiñas, e necesitamos coller folgos para o impulso da volta...A Paz, o Entroido a comezos de febreiro, con filloas recheas do turrón de Xixona que sobre do Nadal ... e case para estrenar a primavera, ¡A SEMANA SANTA! O trimestre máis longo será o derradeiro, polo que máis vale coller forzas e ilusions agora. 

O que lle sobran é forzas a estas abellas, que xa teñen cumpridas todas os 4 anos... Velaquí tedes o derradeiro bastión de príncipes e princesas otoñais e invernais 
SAY  " CHEEEEEEEEEEEEEEEESE "

GRACIAS AO LUME QUE ALGUÉN NOS PRESTOU,  PUIDEMOS PRENDER A CANDEA DO CUMPLE DE MARTINA...QUE POR CERTO CASE NON A DA APAGADO!  

COA NOSA INTERPRETACIÓN DO  ROSTRO DO CABALEIRO DA MAN NO PEITO COLGADO DUNHA CORDA DA AULA, ASÍ VITOREAMOS NO CUMPLE A TEO !  

OS BICOS A TEO FORON NUMEROSOS, E É QUE TEO É UN FORMIDABLE AMIGO DE GRAN CORAZÓN 

E YAGO, QUE INCLUSO PARA QUITAR A FOTO TEN QUE FALAR: - PARA DE FALAR SONRÍE NA FOTO PARA MAMI , HOME! 

SEN EMBARGO, NA FOTO COLECTIVA CANDO LLE GRITAMOS FELICIDADES... INTIMÍDASE ! ESTE YAGOOOOOOOO , COMO NOS SORPRENDE !


AS COINCIDENCIAS DA VIDA.... NON SÓ SE COMPARTE AULA, SE NON TAMÉN, DATA DE CUMPLEANOS ! FELICIDADES AOS MÁIS PEQUERRECHOS DA AULA ! 



E ATE AQUÍ....OS CUMPLES DE 2015, ALGÚNS EN XANEIRO, NOUTRA AULA ... E AGORA TODOS NA AULA DE ARRIBA, COMPARTINDO ESE FERMOSO NÚMERO PAR QUE É O 4. MOITAS COUSAS ACONTECERON, CUMPLES DE INVERNO, DE VERÁN, DE OUTONO, DE INVERNO..... MEGA CUMPLES DE VERÁN, CUMPLES A DÚO .... E MÁIS ALÓ DE MEDRAR EN ESTATURA,  ESAS CABEZAS PENSANTES,  ESES TRABALLOS, ESAS PALABRAS DO DÍA A DÍA QUE NOS AMOSAN QUE AS ANOS VOAN CA FORZA DO SOPLIDO AO APAGAR AS CANDEAS DE CUMPLEANOS. 

CUMPLEANOS FELIZ, CUMPLEANOS FELIZ
VOS DESEXARÁ A PROFE MIRY SEMPRE A TODOS, 
CUMPLEANOS FELIZ